Obraz jako wydarzenie – w ujęciu Gadamera – jest wartością dodaną do jego modelu, do rzeczywistości. Wzbogacając i przekraczając swój pierwowzór tworzy nową autorską jego wersję. Zatem sztuka daje nam możliwość nowego spojrzenia na otaczającą nas realność.

Tworzenie w swoich poszukiwaniach niczego nie ułatwia, natomiast stwarza problemy, rodzi wątpliwości, domaga się kolejnych wyzwań. Stawia pytania choć nie oczekuje odpowiedzi – bo nie są nimi obrazy.

Twórczość opiera się na spotkaniu, rozmowie, na dialogu. Dialog nie oczekuje porozumienia; jest elementem „trwania” doświadczenia będąc w twórczym sporze na drodze urzeczowiania myśli czy obrony wartości. Zarówno dialog między twórcami jak i dialog z odbiorcą, choć na różnych zasadach, oparty jest na specyficznej rozmowie w przestrzeni intencjonalnej gdzie interpretacja jest sposobem rozumienia odczytu i odbioru dzieła. Doświadczenie procesu twórczego z dialogu: twórca – dzieło przenosi się na dialog: dzieło – odbiorca w interakcyjnym procesie o zmysłowym i intelektualnym charakterze.

Wspólna wystawa artystyczna; DIALOG Elżbiety Kuraj i Janusza Karbowniczka, podsumowująca 45-lecie i 50-lecie pracy twórczej prezentuje rysunek, malarstwo i emalię artystyczną. Lata wspólnych doświadczeń twórczych w pracowni złożyły się na zbudowanie specyficznego dialogu artystycznego, pomimo różnicy stylistyk i idei. Okazało się, że im większa różnica w stylistyce i konstytucji obrazu między autorami, tym dialog w rozumieniu konstruktywnego sporu twórczego jest bardziej budującym i progresywnym doświadczeniem. Jest wzajemnym kształtowaniem się różnych narracji w polemice autorskich propozycji. Poszerzanie dyscyplin i technologii daje możliwość pełniejszego wglądu w narracyjną poza-rzeczywistość i w ostateczne konstytuowanie się przekazu. Finalny efekt zamykający proces twórczy spełnia się w przestrzeni galerii, w której obrazy już w nowych układach i kontekstach prowadzą między sobą dialogiczny spór o własne miejsce i znaczenie, jak ingardenowski spór o istnienie świata.